Gideceksin; bulunduğu şehirden, mahalleden, evden, odadan, anılardan, birinin hayatından, kendi aklının içinden. Çıkacaksın bulunduğun şeyin içinden. Yoksa alışıyorsun, kanıksıyorsun, bütünleşiyor görmüyorsun, normalleşiyor herşey, kabul ediyorsun. Bazen bir yerde bir yanlış var diyen bir hisse kapılsan da kuyruğunu yakalamaya çalışan kedi gibi kendi etrafında dönüp duruyorsun.
Gidemiyorsun; hep bir mazeret, hep bir engel… Ya da sen
kalıyorsun giden gidiyor…Zaman da gidiyor ama sen aynı yerde kalıyorsun. Öyle
güzel yalanlar üretiyor ki şu başının içindeki akıl, inanıyorsun. O kadar çok şey
öğrenmiş, biriktirmişsin ki o müthiş zekan, aklın yönetiyor seni. Öyle yapma
şöyle yap, bunu sakın böyle yapma bak sonra şöyle olur, ölürsün, mahvolursun. Kalıyorsun
öylece….Akıl akıl gel kıçıma takıl, akılsız başın cezasını ayaklar çeker…
